سجیلِ ۲۱تُنی؛ موشک حیرت‌انگیز‌ ایرانی

          سرباز گمنام 
            بازدید : 360
          پنجشنبه 25 مهر 1392
           نظرات (0)
        

کارشناسان نظامی در دانشگاه ام.آی.تی. آمریکا معتقدند، موشک سجّیل با بردی حدود ۲هزار کیلومتر، حیرت‌انگیز‌ترین موشک ساخت ایران است.

موشک سجیل

به گزارش جنگ نرم و عملیات روانی؛ در گزارش قبل پیرامون توان موشکی جمهوری اسلامی ایران به روند توسعه سوخت‌ موشک‌ها در جهان و علت پدید آمدن انواع سوخت موشک‌ها پرداختیم.

اما در این بخش مطالبی را مطرح خواهیم کرد که به بررسی تخصصی یکی از موشک‌های توانمند ایرانی با سوخت جامد اختصاص دارد.

جالب اینجاست که این مطلب حاصل تحقیقاتی است که توسط متخصصان هوافضا و شیمی دانشگاه ام.آی.تی. (MIT) آمریکا یعنی ممتازترین دانشگاه فنی جهان انجام گرفته است.

تئودور پوستل استاد علوم و فناوری دانشگاه ام.آی.تی. در مقاله‌ای به‌صورت تخصصی موشک بالستیک سوخت جامد “سجّیل” را تحلیل کرده و از آن به‌عنوان موشک بسیار پیشرفته خط‌شکن نام برده است.

وی در این مقاله با اشاره به اینکه سجّیل یک موشک با سامانه پیشران سوخت جامد و دومرحله‌ای است، می‌نویسد: وزن تقریبی سجّیل با کلاهک جنگی ۱ تنی تقریباً ۲۱ تن است ضمن اینکه در این موشک، مرحله دوم کوتاه‌تر از مرحله نخست است.

البته پوستل، برد سجّیل را با کلاهک‌های سبک‌تر حتی بیش از این میزان نیز می‌داند و قابلیت برد سجّیل را با کلاهک ضعیف‌تر بالاتر می‌خواند.

استاد علوم دانشگاه ام.آی.تی. پیش‌بینی کرده که ایران تعداد فراوانی از این موشک را تولید کرده و حتی در زمینه سامانه پیشران سوخت مایع آن نیز تولیداتی داشته است.

پوستل در کنار تمجید فنی موشک سجّیل اما در بخشی از مقاله خود که مشخص است تحت تفکرات صهیونیستی نگاشته و به چاپ رسیده است، ایران را کشوری می‌داند که به‌دنبال سلاح هسته‌ای است.

این استاد دانشگاه که قادر به اثبات حرف تبلیغاتی ضدایرانی خود پیرامون تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نیست اما به‌لحاظ فنی فناوری تولید سوخت موشکی ایران را ستوده و پیشرفت‌های ایران در این سال‌ها را “خیره‌کننده” می‌خواند.

نکته جالب در مقاله این محقق علوم فنی و امنیتی، موضوعی است که وی در میانه مقاله خود بدان اشاره کرده و آن توانایی ایران در رقابت با آمریکا و روسیه در صنعت موشکی است.

جالب‌تر اینکه وی توانایی موشکی ایران در طراحی موشک‌های فوق‌سنگین و سه‌مرحله‌ای را بسیار زیاد می‌داند و بر این باور است که ایران در خط برد دو هزار کیلومتر ‌قادر است موشک‌هایی با وزن ۴۵ و حتی ۶۵ تن تولید کند که این کار نیازمند طراحی بومی موتورهایی است که دارای توان رانشی بسیار بالایی باشند.

وی آزمایش موفق موشک سجّیل ۱ و ۲ را نشانگر تصمیم استراتژیک ایران در به‌کارگیری موشک‌هایی با سوخت جامد می‌داند اما به این موضوع نیز اشاره می‌کند که ایران توسعه موشک‌های سوخت مایع خود را نیز به‌صورت موازی دنبال می‌کند.

پوستل ماهواره‌برهای سفیر و سیمرغ را که با سوخت مایع نیروی پیشران خود را تأمین می‌کنند، موشک‌هایی با اهداف صلح‌آمیز فضایی می‌داند اما مجدداً ادعاهای پوچی را در راستای تأمین منافع صهیونیست‌ها تکرار می‌کند.

البته خطر کمتر نگهداری سوخت‌های جامد نسبت به نوع مایع و بارگذاری سریع‌تر آنها در موشک برای تهاجم سریع دو دلیلی است که این متخصص فناوری نظامی در علت جهت‌گیری روند تحقیقات صنعت دفاعی ایران به آنها اشاره می‌کند.

وی با استفاده از تصاویری که از لحظه پرتاب دو موشک سجّیل و شهاب به دست آورده، تحلیلی ارائه داد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

به‌طور کلی ابر درخشنده و گرد و غبار واضح پس از پرتاب موشک‌هایی با سوخت جامد به‌وضوح دیده می‌شود در حالی که این اتفاق پس از پرتاب موشک‌هایی با سیستم پیشران مایع رخ نمی‌دهد.

پوستل قدرت رانش و نیروی “تراست” این موشک را در نوع خود بسیار حیرت‌انگیز توصیف می‌کند و می‌افزاید: در بررسی‌های اولیه در ویدئوی پرتاب این موشک می‌توان دریافت که شتاب حرکت سجّیل ۱٫۶ شتاب گرانش است.

وی در تحلیل میزان نیروی رانش موشک نیز می‌گوید: اگر شتاب موشک همان باشد که مطرح شد، پس این موشک دومرحله‌ای دارای دو نیروی رانشی جداگانه در هر مرحله است.

۵۵ تن و ۲۱ تن میزان نیروی رانشی است که متخصص علوم فنی دانشگاه ام.آی.تی. برای مرحله اول و دوم موشک سجّیل عنوان می‌کند و در این راستا ایران را کشوری می‌خواند که قادر است موشک‌هایی با تعداد مراحل بالاتر و با نیروی رانشی بیشتر تولید کند.

در ادامه نمودار آماری و تحلیلی مسافت طی‌شده بر حسب زمان برای به دست آوردن شتاب موشک سجّیل ارائه شده که در تصویر شماره ۴ آورده شده است.

ارسال نظر برای این مطلب