در سراسر جهان کودکان و نوجوانان بخشی از اوقات خود را به درگیر شدن با بازی های آنلاین می گذرانند و گاه از شبکه های اجتماعی برای آشنایی با همسن و سال های خود و آزمودن چگونگی ارتباط با دیگران استفاده می کنند.
بی تردید فراگیر بودن تکنولوژی های مربوط به فضای مجازی محدود کردن دسترسی کودکان و نوجوانان را به امری ناممکن تبدیل می کند. رایانه های خانگی و تلفن های هوشمند به سهولت در دسترس طیف وسیعی از کودکان در بسیاری از نقاط جهان است و دریچه ای به سمت دنیایی ناشناخته را برای آنها باز می کند.
حضور کودک در چنین جهان گسترده ای مزایا و کارکردهای مثبتی دارد؛ دسترسی کودک به جریان عظیم گردش اطلاعات، امکان آشنایی وی با بسیاری از ناشناخته ها را فراهم می کند. اما از سوی دیگر تجربه حدود دو دهه حضور اینترنت در جوامع انسانی نشان می دهد که همه چیز به کیفیتی که در نگاه اول به نظر می رسد نیست و استفاده از این فضای مجازی می تواند آسیب ها و گاه خطرهایی را برای کاربران، به خصوص کاربران آسیب پذیرتر مانند کودکان و نوجوانان در پی داشته باشد.
کودکان و استفاده از اینترنت
در سراسر جهان کودکان و نوجوانان بخشی از اوقات خود را به درگیر شدن با بازی های آنلاین می گذرانند و گاه از شبکه های اجتماعی برای آشنایی با همسن و سال های خود و آزمودن چگونگی ارتباط با دیگران استفاده می کنند.
بی تردید فراگیر بودن تکنولوژی های مربوط به فضای مجازی محدود کردن دسترسی کودکان و نوجوانان را به امری ناممکن تبدیل می کند. رایانه های خانگی و تلفن های هوشمند به سهولت در دسترس طیف وسیعی از کودکان در بسیاری از نقاط جهان است و دریچه ای به سمت دنیایی ناشناخته را برای آنها باز می کند.
حضور کودک در چنین جهان گسترده ای مزایا و کارکردهای مثبتی دارد؛ دسترسی کودک به جریان عظیم گردش اطلاعات، امکان آشنایی وی با بسیاری از ناشناخته ها را فراهم می کند. اما از سوی دیگر تجربه حدود دو دهه حضور اینترنت در جوامع انسانی نشان می دهد که همه چیز به کیفیتی که در نگاه اول به نظر می رسد نیست و استفاده از این فضای مجازی می تواند آسیب ها و گاه خطرهایی را برای کاربران، به خصوص کاربران آسیب پذیرتر مانند کودکان و نوجوانان در پی داشته باشد.
کودکان و استفاده از اینترنت
در این میان پرسش ها و تردیدهایی در زمینه حدود آزادی استفاده از اینترنت برای کودکان، حدود گردش آزاد اطلاعات در مقابل کاربران کودک، حفاظت از حریم خصوصی کودک در فضای مجازی و نهایتاً نقش مقررات حقوقی بین المللی برای این حفاظت و حمایت از این گروه آسیب پذیر که به سهولت می توانند در این دنیای بی حدومرز در معرض سوءاستفاده قرار بگیرند، مطرح می شود.
چند تعریف ساده
کودک به کسانی که به سن ۱۸ سال تمام نرسیده اند، اطلاق می شود. به موجب قوانین و مقررات داخلی ایران و همچنین برخی از اسناد بین اللملی هر گونه اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه جسمانی، روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم و روان آنان را به مخاطره اندازد، ممنوع است.
خطراتی که کودکان را در فضای مجازی تهدید می کند.
آسیب ها و خطرهای بالقوه موجود برای کودکان در سراسر جهان را می توان در سه دسته کلی هدف گیری تجاری و تبلیغاتی، بهره برداری و استثمار جنسی کودکان و نقض حریم خصوصی آنان تقسیم کرد. گاه کودکان در اینترنت بخش قابل توجهی از اطلاعات شخصی خود را در محیط هایی چون اتاق های گفت وگو، شبکه های اجتماعی، سایت های بازی آنلاین و مثل آن افشا می کنند که جمع آوری غیرقانونی آنها تهدیدی جدی برای حریم خصوصی کودکان به شمار می آید، زیرا هرگز مشخص نیست که این اطلاعات به دست چه کسانی می افتد و چگونه مورد استفاده قرار می گیرد. چنین وضعی می تواند کودکان را در معرض استفاده های تجاری از اطلاعات آنان یا هدف گیری تبلیغاتی قرار دهد و حتی زمینه ارتکاب طیف وسیعی از جرایم علیه آنان را فراهم کند.
در دهه اخیر پدیده سوءاستفاده جنسی و هرزه نگاری کودکان که عمدتاً از طریق فریب و جمع آوری اطلاعات کودک در فضای وب صورت می گیرد، نگرانی ای جدی در جامعه بین المللی ایجاد کرده است. حال باید دید که حقوق بین الملل برای جلوگیری از طعمه قرار گرفته کودکان چه راهکارهای و چارچوب هایی را پیش بینی کرده است.
گردش آزاد اطلاعات، محدود یا نامحدود؟
مبنای حقوقی اصلی برای دسترسی آزاد کودکان به محتویات اینترنتی را می توان ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی دانست. این ماده بر این نکته تاکید دارد که هر کسی از حق آزادی بیان برخوردار است و این آزادی شامل آزادی تفحص، دریافت و انتقال اطلاعات می شود و نیز دربرگیرنده همه عقاید، قطع نظر از ملاحظات مرزی، خواه به صورت شفاهی، مکتوب، چاپی، به صورت هنری یا با انتخاب هر رسانه دیگری است.
به طور خاص تر ماده ۱۷ کنوانسیون حقوق کودک اشاره می دارد که کودکان باید به تمامی منابع گوناگون ملی و بین المللی اطلاع رسانی، به ویژه منابعی که برای سلامت جسمی و روانی آنان مفید هستند، دسترسی داشته باشند. این ماده در ادامه به تمایل کشورهای عضو به تشویق وسایل ارتباط جمعی در راستای کاربری های اجتماعی و فرهنگی و نیز همکاری های بین المللی دولت ها عضو در این زمینه تاکید می کند.
با نگاهی به اسناد بین المللی می توان ضرورت دسترسی آزاد کودکان به منابع اینترنتی نیز ضرورت گردش آزاد اطلاعات را برداشت کرد.
اما چنانکه پیشتر اشاره شد واقعیت های موجود در فضای اینترنت رویکردی حفاظتی برای کودکان را طلب می کند. با توجه به ماهیت خاص فضای مجازی که آثار آن فراتر از مرزهای سرزمینی دولت است و مخاطبان آن در سراسر جهان به سادگی امکان دسترسی به محتویات آن را دارند، ضرورت اتخاذ اقدامات بین المللی برای محدودسازی برخی محتویات زیانبار و مخرب آن برای کودکان با همکاری همه اعضای جامعه بین الملل امری انکار ناپذیر است.
پهنه اینترنت فضایی است که حد و مرزی نمی شناسد و حتی اقدام اکثریت قریب به اتفاق کشورهای جهان به وضع مقررات حمایتی برای کودکان و پیش بینی قوانین در زمینه کنترل محتویات ارسال شده به فضای وب چنانچه با بی تفاوتی اقلیتی کوچک از کشورها در این زمینه همراه باشد، نمی تواند مانعی برای در معرض خطر قرار گرفتن کودکان و دسترسی آنان به محتویات زیانبار باشد.
میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی بر لزوم تضمین آزادی بیان که شامل انتقال و دریافت آزادنه اطلاعات از طریق هر رسانه ای می شود تاکید دارد، اما باید دقت داشت که این حق از جمله معدود حقوقی است که توسط این سند بین المللی مشمول محدودیت شده است. میثاق به این نکته اشاره می کند که اعمال حقوق تصریح شده در ماده ۱۹ مستلزم حقوق و مسئولیت های خاصی است و می تواند در صورت مغایرت با احترام به حقوق و حیثیت دیگران، حفظ امنیت ملی یا نظم حقوقی و سلامت یا اخلاق عمومی مشمول محدودیت شود. بی شک نقض حریم خصوصی کودک یا قرار دادن وی در معرض محتویات غیراخلاقی یا استثمار جنسی از جمله مواردی هستند که طبق تصریح میثاق خط قرمزی برای آزادی دریافت و انتقال آزاد اطلاعات به شمار می روند.
از سوی دیگر ماده ۳۴ کنوانسیون حقوق کودک مقرر می دارد که شوراهای عضو متعهد هستند تا از کودکان در مقابل تمام اشکال سوءاستفاده و استثمار جنسی حمایت کنند. به این منظور همه کشورهای عضو باید همه اقدامات مقتضی ملی، دوجانبه و چندجانبه را برای جلوگیری از تشویق با وادار کردن کودکان به شرکت در هرگونه فعالیت جنسی غیرقانونی و استفاده استثماری از کودکان در اعمال غیراخلاقی انجام دهند.
رویکردی مشابه رویکرد این ماده در پروتکل اختیاری مربوط به فروش، فحشا و هرزه نگاری کودکان که در سال ۲۰۰۰ به کنوانسیون حقوق کودک منضم شد مشاهده می شود. ماده ۹ کنوانسیون شورای اروپا در خصوص جرایم سایبری نیز با جرم انگاری این عمل کوشیده است تا از ارتکاب این قبیل از جرایم علیه کودکان جلوگیری کند.
بازی "مهدیار" 
شیرمحمدی: جامعه ای که مرزهای تمدنی خود را نشناسد، مانند خانه بی دیوار آسیب پذیر می باشد 
عکس: سبد کالا یا سبد تحقیر؟ باور کنید! اینجا ایران است! 
بدون دانش برنامه نویسی نرم افزار اندروید بسازیدapk
اطلاعیه شماره5مسابقه مدافعان حریم ولایت:
بسته جنگ نرم نیوز شماره دوم