نَفت خام مایعی غلیظ و افروختنی بهرنگ قهوهای سیر یا سبز تیره یا سیاه است که در
لایههای بالایی بخشهایی از پوستهٔ کره زمین یافت میشود. نفت شامل آمیزه
پیچیدهای از هیدروکربنهایی گوناگون است. بیشتر این هیدروکربنها از زنجیرهٔ
آلکان هستند؛ ولی ممکن است از دید ظاهر، ترکیب یا خلوص تفاوتهای زیادی
داشتهباشند.
ریشهٔ واژهٔ «نفت» از واژهٔ اوستایی «نپتا» گرفته شدهاست. کلدانیان و اعراب آنرا
از زبان مادی گرفته و «نفتا» خواندهاند.
در برخی منابع قدیمی به صورت «نفط» نیز آمدهاست. در فرانسه نیز «Naphte» گفته
میشود و پیش از آن تا سال ۱۲۱۳ میلادی «Napte» گفته میشد که از واژهٔ لاتین
«Naphta» برگرفته شدهبود. ریشهٔ این کلمه واژه یونانی «Naphtha» بهمعنی روغن شرقی
میباشد.
کلمهٔ نفت در زبان انگلیسی «پترولیوم» نامیده میشود که از دو کلمهٔ «پترا» (معادل
یونانی واژهٔ سنگ) و کلمهٔ «اولئوم» (روغن) تشکیل شدهاست.
نفت مایعی است که عمدتاً از دو عنصر آلی هیدروژن و کربن تشکیل شده و دارای مقادیر
کمتری از عناصر سنگین مانند نیتروژن، اکسیژن و گوگرد میباشد و بهصورت طبیعی در
زیر زمین و بهصورت استثنایی در روی زمین یافت میشود.
ارتش تا پیش از انقلاب و تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مجموعهٔ نیروهای
نظامی اطلاق میگردید. هنوز هم دربارهٔ دیگر کشورها به همین معنا به کار
میرود. ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیروهای نظامی
ایران را تشکیل میدهند.
ارتش از واژههای برساخته در دوران معاصر است و از روی واژهٔ ارتشتار (ارتشدار)
که پیش از آن به معنی سپاهی (لشکری) در زبان فارسی وجود داشت، برساخته شدهاست.
این پسینسازی از این خاستهاست که واژه را مرکب فرض کردهاند و جزء دوم دار را
به معنای دارنده گرفتهاند.
این واژه را فرهنگستان ایران نساختهاست بلکه نتیجهٔ کار عدهای است که در
دورههای جدید اما پیش از کودتای ۱۲۹۹، در مقابل برخی از واژههای جدید و ترکی
که در ارتش رواج داشت، به واژهگزینی پرداختند اما چون با این فن آشنا نبودند،
دچار لغزشهایی شدند. اینان واژهٔ «ارتش» را به جای واژهٔ ترکی قشون قرار دادند
و بدین وسیله میخواستند این واژهٔ ترکی را کنار بگذارند که البته سرانجام با
جاافتادن این واژه، در این امر کام یافتند.
پلیس، پولیس یا کسی که مامور اجرای قانون است. ریشه این کلمه از کلمه یونانی πόλις
به معنی شهر گرفته شدهاست. پلیسها به چند دسته پلیس یونیفرمدار، پلیس بزرگراه،
یگان ویژه، پلیس نظامی و پلیس مخفی تقسیم میشوند.
ایران در بیش از دو هزار سال قبل و در دوران سلسله هخامنشیان اولین بنیانگذار سیستم
حکومتی گسترده امپراطوری می باشد. از آنجا که هر حکومتی نیازمند به نظم و امنیت
میباشد در نتیجه کشور ما انواع سیستمهای ایجاد نظم و امنیت را در طی تاریخ مورد
آزمایش قرار داده است.
اما پلیس نوین در ایران حدود ۱۰۰ سال پیش توسط ناصرالدین شاه که در سفر خود به
اروپا کرده بود آموخت و با استخدام کردن یک مستشار بلژیکی این سیستم نوین پاسبانی
را پایهگذاری کرد.
پلیس ایران در زمان شاه به دو قسمت ژاندارمری و پلیس شهری تقسیم میشد.
هنر نوگرا یا هنر مدرن (به انگلیسی: Modern art) جنبش یا مکتبی هنری است که در
غالب مجموعهای از جریانهای اصلاحطلبانه فرهنگی در هنر، معماری، موسیقی،
ادبیات و هنرهای کاربردی، طی سه دهه قبل از سال ۱۹۱۴ به وجود آمد.
نوگرایی، فرایند و جریان تاریخی است که در عرصههای متنوع و مختلفی چون فلسفه،
علم، سیاست، اقتصاد و هنر تأثیر مستقیم گذاشت. عبارت مدرنیسم جنبشهای زیاد
سیاسی، فرهنگی و هنری را در بر میگیرد که ریشه در تغییرات جوامع غرب در پایان
قرن نوزده و آغاز قرن بیستم دارند.
نوگرایی اندیشهای است که بر قدرت انسان برای ایجاد، بهبود و تغییر شکل محیط
اطرافش، با استفاده از علم، تکنولوژی و آزمایشهای عملی، تاکید میکند.
هنر نو، نوهنر یا یا آرت نووُ (به فرانسوی: Art Nouveau) آوانگاری فرانسوی:
[aʁ nu'vo]) جریان هنری در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است که با تأثیر
از اشکال گیاهی و گرایش به خطوط مواج و منحنی، نخست در هنرهای تزیینی و سپس در
هنرهای دیگر به وجود آمد.
هنر تجاری هنری است که پیرو با کاربری و مصارف تجاری باشد. به عنوان نمونه می
توان از پوستر سازی برای تبلیغ، طراحی بستهبندی، طراحی برای کاغذ دیواری،
تصویرسازی برای تقویم و مجله و غیره نام برد. این اصطلاح در معنای گسترده تر،
طراحی داخلی، طراحی صنعتی، نقاشی و مجسمه سازی برای نیازهای بازار را نیز شامل
میشود.
گرافیک (به یونانی: γραφικός) یا ارتباط تصویری (برابر فرهنگستان: نگاشتارگری)
حیطهای از هنرهای تجسمی است که دارای کاربردهای متنوّع و گستردهای است.
گرافیک یا به عبارت کاملتر طراحی گرافیک (Graphic design)، به کارگیری تکنیکهای
مختلف خلق آثار دوبعدی بر روی سطوح مختلف نظیر کاغذ، دیوار، بوم، فلز، چوب،
پارچه، پلاستیک، نمایشگر رایانه، سنگ و... است که در جهت رساندن پیامی خاص به
بیننده انجام بپذیرد. از جملهٔ این تکنیکها میتوان به: عکاسی، اچینگ، نقاشی،
روشهای مختلف چاپ اشاره نمود. در هنر طراحی گرافیک از عکس، تکنیکهای مختلف
طراحی (مداد، کنته، ذغال، پاستل گچی، پاستل روغنی، قلم و مرکب، مداد رنگی)،
تکنیکهای مختلف نقاشی (رنگ و روغن، آبرنگ، گواش، رنگهای آکریلیک)، کلاژ، انواع
روشهای چاپ دستی (سیلک اسکرین و باتیک) و هرنوع روش خلق تصویر استفاده میشود.
تعداد صفحات : 12