شهدا آمدند و رفتند و حماسه آفریدند و ما ماندیم با یک وظیفه سنگین بر دوشمان به
عنوان زنده نگه داشتن یاد شهدا!!
این وظیفه هم اینقدر سنگین هست که حضرت آقا درباره اش فرمودند :زنده نگه داشتن
یاد شهدا کمتر از شهادت نیست!!
شاید اگه تا حالا مسئولیتی تو کارهای فرهنگی داشته باشید،سوالاتی براتون ایجاد
میشه بدون جواب....مثلا
«چرا وقتی ما دور هم هستیم ، خیلی زیادیم ولی وقتی مخوایم بریم پا کار هیشکی
نیست و باید به هزار زاجرات کارو پیش ببریم؟؟»
یا با وجود اینکه خیلی هم کار کردیم و خیلی انرژی صرف کردیم اما میفهمیم که رو
تردمیل بودیم و هیچ کاری هم انجام ندادیم و جابجایی مون مساوی صفر بوده پس کارمون
هم صفر بوده تازه اگه منفی نشده باشه...
یا احساس میکنیم بعضی جاها کار خیلی خرابتر از این حرفاست و آتیش دشمن خیلی
شدیده!!
اگه یه نیگاهی به خاطرات شهدا بکنیم میبینیم که اونجاهایی
که خط دشمن شکسته در عین حالی که آتیش
دشمن خیلی سنگین بوده ، جاهایی بوده که ما مخلصانه عمل کردیم...
هرجا من و تو و ما و ایشان کردیم،همون جا شکست خوردیم!
خلاصه اینکه ما تو اون جنگ نون نیتمون رو خوردیم!! و خداوند
هم قطعا نظرمیکرد و کار خیلی خوب پیش میرفت!
همین!! کوتاه مختصر ، مفید ،اما خیلی سخت....